فقه التمکین 150

3 شنبه 15/3/1403-26ذیقعده الحرام 1445- 4ژوئن 2024-درس 150-فقه توانمندسازی – توان حل مساله –  توان حل مساله شخصی و خانوادگی کارکنان –(مساله اختلاف همسران نبی اکرم  ص با ایشان) –

مساله : باید به کارکنان سازمان آموخت  که مسائل  واسرار محیط کا ر را به منزل منتقل نکنند .

شرح مساله: توان بخشی مسولان سازمان در حل مسائل خانوادگی  مورد اهتمام شرع مقدس است از جمله این مسائل مساله تحریم حلال ها  و محدود سازی  لذائذ زندگی به خاطر کسب رضایت همسران است با یک تعهد اخلاقی یا به یک سوگند  است که راه حل آن کفاره دادن و باز کردن گره  وحل کردن مساله سوگند خوردگی است (تحلة اَیمان)  . این محدود سازی و سخت گیری بر خود امری نیست که نتواند حل شود  مساله کسب رضایت همسر به هر قیمتی ولو به قیمت به سختی انداختن خود  و محروم کردن خود از  خوردن بعضی اغذیه حلال طبق شان نزول آیات اول سوره تحریم . در اینجا باید تعلیم داد که اولا نباید در خانواده خود را از مباحات محروم نمود وثانیا در صورت تحریم  راه رفع  این نوع خود تحریمی ها را یاد داد .

البته در ضمن حل این مساله میتوان یاد داد که لازم نیست تمامی این توان بخشی ها را و راه حل ها را به همسران خود گفت  میتوان یا نگفت یا بخشی از آن را گفت (عرف عن بعض و اعرض عن بعض)

یک مساله هم افشای اسرار است که یاد دهیم اسرار سازمانی را به داخل منزل برد  بلکه باید اسرار و  امور سازمانی را درب منزل گذاشت و بعد منزل رفت مثلا طبق شان نزولی که برای آیات اول سوره تحریم یاد داده شده است  نبی اکرم ص برای رضایت همسر خود  خبر  تولی و تصدی جانشینی  پدرهمسر را  به جای خود به عنوان خلیفه دوم داد که میشد نداد و دردسر درست نکرد بویژه که بانوان در نگه داری اسرار و اخبار ممکن است مورد اطمینان نباشند و….
برای تتمیم این نوع توانمندسازی حل مساله خانوادگی  کار کنان و مساله درست نکردن ها به ادامه بررسی باقی اخبار باب  می پردازیم :

فقه الحدیث

و في تفسير القمي، بإسناده عن أبي بصير قال*: سمعت أبا جعفر (ع) يقول: «إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما- وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ- وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ‏» قال: صالح المؤمنين علي (ع).

و في الدر المنثور، أخرج ابن مردويه عن أسماء بنت عميس*: سمعت رسول الله ص‏يقول: «وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ‏» قال: علي بن أبي طالب.

أقول: ذكر صاحب البرهان بعد إيراد رواية أبي بصير السابقة أن محمد بن العباس أورد في هذا المعنى اثنين و خمسين حديثا من طرق الخاصة و العامة ثم أورد نبذة منها.^[1].

[1] ( 1 و 2 و 3 و 4) الدر المنثور، ج 6، ص 241. مؤلف: اين روايت هم آن طور كه بايد به روشنى با آيات مورد بحث و مخصوصا با جمله” عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ‏” نمى‏سازد، زيرا ظاهر اين عبارت اين است كه خداى تعالى بعضى از خلافكاريهاى آن دو زن را بيان كرد، و همه را بيان نكرد، و ظاهر عبارت‏

” يا أَيُّهَا النَّبِيُّ” اين است كه همه آن اسرار را براى رسول خدا (ص) فاش ساخت، و به آن جناب عتاب كرد كه چرا چيزى را كه پروردگارت برايت حلال كرده بر خود حرام مى‏كنى.

و نيز در آن كتاب است كه طبرانى و ابن مردويه، از ابن عباس روايت كرده‏اند كه در تفسير آيه‏” وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلى‏ بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدِيثاً” گفته: حفصه در خانه خودش به درون اطاق رفت و ديد كه رسول خدا (ص) در حجره او با ماريه كنيزش عمل زناشويى انجام مى‏دهد، رسول خدا (ص) به حفصه فرمود: جريان را به عايشه خبر مده تا من به تو بشارتى بدهم، و آن بشارت اين است كه پدرت بعد از من و بعد از ابو بكر زمامدار مسلمانان مى‏شود.

حفصه بلافاصله خبر را به عايشه رسانيد، عايشه از رسول خدا (ص) پرسيد: چه كسى به تو خبر داد كه پدر من و پدر حفصه بعد از تو زمامدار مى‏شوند؟

فرمود: خداى عليم و خبير، عايشه گفت: من ديگر به روى تو نظر نمى‏كنم تا ماريه را بر خود حرام كنى، رسول خدا (ص) هم او را بر خود حرام كرد، و اينجا بود كه آيه شريفه‏” يا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ …” نازل گرديد